Wat doe jij als je iets moeilijk of spannend vindt? Kies je ervoor om het uit de weg te gaan of zoek je juist de confrontatie met jezelf op? Als therapeut ben ik altijd in ontwikkeling, want je kunt een ander maar zo ver helpen als dat je zelf bent gegaan. Daarom wil ik graag mijn persoonlijke ervaring met je delen, in de hoop dat het jou inspireert om stappen te zetten in jouw eigen proces.
Op kerstavond ben ik flink uit mijn comfortzone gegaan. Mijn hele leven heb al last van podiumvrees en dat heeft me in veel dingen beperkt. Toen ik werd gevraagd om wat liedjes te spelen tijdens het kerstverhaal in de kerk, stond ik er nog niet bij stil wat dit precies inhield en heb ik volmondig ja gezegd. Ik dacht alleen maar wat een leuke ervaring! Het feit dat ik me er niet druk om maakte, is achteraf voor mij een mooie bevestiging geweest over hoeveel ik al was gegroeid in mijn proces. Ik had het afgelopen jaar hard gewerkt aan dit onderwerp.
De kerk was prachtig verlicht en de harp mocht op het podium staan. Er werden 2 microfoons naast de harp gezet. Tijdens het testen hoorde ik de muziek door heel de kerk galmen. Wat was dit mooi! Tegelijk kwam ook het besef dat elk foutje nu ook wel heel goed hoorbaar zou zijn. Toen zag ik ook nog eens dat de kerk helemaal vol liep. Er waren 260 mensen die naar het kerstverhaal kwamen kijken. Mijn hart bonsde in mijn keel, maar ik wist dat er geen weg meer terug was. Dit was het moment dat ik mijn podiumangst ging overwinnen. Waar ik voorheen last zou hebben van trillende handen en buikpijn, had ik nu enorm veel zin om muziek te maken. De angst had ruimte gemaakt voor mooie gevoelens. Het delen van mijn passie met zoveel mensen op zo’n mooie plek. Het was voor mij een moment van transformatie, waarin ik mijn oude angsten losliet en volledig opging in de muziek en het moment.
Wat zou jij doen als je jouw angst durft los te laten?
